- tristificus
- tristificus, a, um
[st2]1 [-] Cic. qui attriste.
[st2]2 [-] Prud. persécuteur.
[st2]3 [-] Prud. qui fait faire des grimaces, qui dégoûte.
* * *tristificus, a, um [st2]1 [-] Cic. qui attriste. [st2]2 [-] Prud. persécuteur. [st2]3 [-] Prud. qui fait faire des grimaces, qui dégoûte.* * *Tristificus, pen. cor. Adiectiuum. Cic. Qui engendre tristesse.
Dictionarium latinogallicum. 1552.