tristificus

tristificus
tristificus, a, um [st2]1 [-] Cic. qui attriste. [st2]2 [-] Prud. persécuteur. [st2]3 [-] Prud. qui fait faire des grimaces, qui dégoûte.
* * *
tristificus, a, um [st2]1 [-] Cic. qui attriste. [st2]2 [-] Prud. persécuteur. [st2]3 [-] Prud. qui fait faire des grimaces, qui dégoûte.
* * *
    Tristificus, pen. cor. Adiectiuum. Cic. Qui engendre tristesse.

Dictionarium latinogallicum. 1552.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Regardez d'autres dictionnaires:

  • tristificarsi — tri·sti·fi·càr·si v.pronom.intr. (io mi tristìfico) BU diventare triste, intristirsi {{line}} {{/line}} DATA: sec. XIV. ETIMO: der. del lat. tristificus che rende triste con 1 are …   Dizionario italiano

  • tristesse — Tristesse, ou Tristeur, Tristitia, Contractio animi. Tristesse et douleur de cueur, Moeror. Tristesse qu on a de la crainte de la mort, Contractio animi ex metu mortis. Tristesse qu on a du bien d autruy, Inuidentia. Une tristesse de quoy on se… …   Thresor de la langue françoyse

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”